Daar was ie dan: de eerste Kompetisiedag voor Heidemeer Heren 1 en alweer het tweede stukje van mij als schrijverist van dienst. We beten afgelopen zondag namens alle andere teams in de NGF Competisie 2025 het spits af. En voor degenen die het nu nog steeds niet weten: ‘we’ huppelen al een aantal jaren niet onverdienstelijk rond in de 27 holes Hoofdklasse en dat bevalt prima! Ik zal eerlijk zijn dames heren: ik moest toch wel even bekomen van deze Eerste Kompetisiedag. Normaliter klim ik op maandag al in de pen, maar wegens golfistische rouwverwerking mij sportief en met een glimlach bezorgd door tegenstander Roy had ik toch even een dagje langer nodig. Maar ik ben er weer! En over dat onderwerp later meer. Het is nog vers, dus ik hoop dat u begrip op kunt brengen.
Ik schets u kort een overzicht van de speelsituasie van afgelopen zondag. We waren te gast op de Hoge Dijk nabij Amsterdam bij de goden van Olympus zelf met uitzicht op het Fletcher Hotel, heimachines (op zondag!?) en sirenes van ambu’s racend naar het nabij gelegen AMC. Een prima dagje om een lekker balletje te meppen in greensome format en aansluitend 18 holes singlen in zomertijd, ware het niet dat er windkracht 6 voorspelt was en ook daadwerkelijk over de baan woei. Man man man wat een geruis om je hoofd. Dit zorgde ervoor dat mijn kapsel in de war raakte bij de eerste tee en dus besloot ik er al gauw een wintermuts op te zetten om de wind buiten het gehoor te houden. Nadat we de Hooge Groav’n zagen afslaan tegen Veldzijde stapten we collectief uit de luwte om de strijd aan te binden met de Heeren van de Keppelse.
Dienstdoende Heren van deze dag: Michael Wedema, Daan(ski) – Ron Jeremy – Wedema (vanwege zijn vlassige snor hebben we hem deze bijnaam maar gegeven. Oordeelt u zelf als u hem treft…), Robin Otter, Brent Boy Wonder van der Bij, Jorrit Kuindersma als de enig spelende helft van Team Spiekerbroek en ik. We waren blij verrast dat Heer Schreur en en Erik de Noorman (de ándere – deze keer niet spelende – helft van Team Spiekerbroek) als bondscoaches in lange regenjassen met ons meereisden en diverse formaliteiten aangaande wedstrijdformulieren e.d. voor ons regelden. We hoefden slechts warm te slaan en ons te concentreren op onze potjes matchplay. Persoonlijk heb ik dit als zeer fijn ervaren. Als waren zij Rinus Michels en Gertjan Verbeek zelf manifesteerden zij zich op strategische plekken door de baan om waar nodig mentale steun te bieden en niet onverdienstelijke caddieservices te verlenen. Ik kan niet anders opmerken dat dit geholpen moet hebben bij de spelerts van dienst. Captain Joscha bleef nog thuis, maar zat op het vinkentouw in onze Epp om te vernemen wat onze verrichtingen waren.
We troffen dus de Heren van de Keppelse. Mannen strak gekleed in zwarte outfits. Het wedstrijdformulier gaf aan dat ‘we’ handicaptechnisch in het voordeel zouden zijn, maar matchplay is een raar spelletje. Dankzij het nodige chip en puttwerk konden Brent en ik een mooie overwinning boeken in de ochtend en dat deden de andere koppels ook. Stand bij de lunch: 6-0 voor! Een zeer gunstige uitgangspositie om in de middag de dagoverwinning ons eigen te maken. Na een prima smakende lunch gingen we wederom onder de niet aflatende harde wind de singles in. Michael etaleerde zijn Pro kwaliteiten en won zijn pot. Ook heer Robin won zijn potje, evenals Brent (well done tijdens je debuut in de allereerste kompetisiewedstrijd. Je bent gewoon ongeslagen man!). Ron Jeremy won ook en onder toeziend oog vanuit het clubhuis (en uit de wind) konden we zien hoe Jorrit zijn spannende partijtje op de 18e wist te halven.
En dat brengt me bij mijn eigen singlesessie kijkbuiskinderkes. Ik ben me ervan bewust dat ik in mijn stukjes diverse teamleden wel eens een hak zet dan wel in een zeker humoristisch daglicht stel en daarmee zelf altijd buiten schot blijf, maar karmapunten verzamel je en die moet je op zeker moment inwisselen. En dus beken ik hier dat ik als enige deze dag mijn single verloor. De eersten zullen de laatsten zijn dames en heren en dat blijkt wel weer. Hoogmoed komt voor de val was echter niet van toepassing, maar ik kreeg de golfmotor in de middag domweg niet aan de praat en dus kreeg ik sportief een draai om de oren tegen een steady spelende Roy: hij won met 2&1 van moi. Daarmee was ik The schmuck of the day. Mijn teamgenoten keken wat raar op en ik kreeg een veelbetekende blik van captain Bart (Ziemerink, met een Z, niet met een S, geen familie van bekende tennisers met achternaam Siemerink) van Olympus, maar dames en heren: het is wat het is. En alle credits aan Roy. Hij was per saldo gewoon beter. Roy: nogmaals gefeliciteerd met je overwinning! Na zondagnacht huilend op m’n kussen in slaap gevallen te zijn ben ik bij wijze van strafexercitie en therapie maandagavond nog maar een paar ballen gaan slaan bij ons op de range om mezelf ervan te verzekeren dat ik toch echt wel een balletje kan slaan. De captain was er ook en heeft me (gelukkig) weer de nodige moed ingesproken.
Gelukkig deed mijn verliespotje niet af aan de totaaloverwinning die wij als Eerste Team boekten: een klinkende overwinning van 15-3 en daarmee zijn wij op dit moment gewoon koploper in onze poule! U leest het goed: KOPLOPER! Vandaar dat de captain direct na de uitslag naar den plaatselijken tattooshop is gegaan om alvast een voorschot te nemen op onze eindoverwinning in de poule. Het resultaat hebt u mogelijk al gezien aan de feauteau boven dit stukje. Ik hoop maar dat ‘we’ het waar kunnen maken. Anders is het thuis allemaal lastig uitleggen lijkt me. Maar we gaan ons best doen Captain. Ook ik, beloofd!
Tot volgenden Weeck!
En dan even dit:
Verliezen op hole 17 is nooit fijn. Never a failure, always a lesson. Het was toch wel weer heel fijn om in naam van de Heidemeer de baan te betreden en een balletje te slaan in prettig gezelschap, ook al waaide je kop bijna van je romp. Ik zag Brent Boy Wonder verdienstelijk debuteren, hebben gelachen met onze tegenstanders onder het genot van een biertje. Al met al een prima golfdagje: wat kan je je nog meer wensen! Komende zondag zijn ‘we’ al gastheer en komen de Heeren dus bij ons een balletje slaan. De voorbereidingen zijn al getroffen, de baan ligt er best goed bij en het belooft een mooie dag te worden. Heeren van Veldzijde, de Keppelse, Hooge Groav’n en de Goden van de Olympus zelf: wees welkom op ‘ons’ Royal Heidemeer in Paradise City Heerenveen!
Take me down to the Paradise City
Where the grass is green and the greens are pretty!
Take me Home, oh please take me Home!