De Schrijver Dezes heeft het hier natuurlijk over de prestaties van Heren 1 27 holes en niet het eredivisie team dat ook uit Heerenveen komt en dit seizoen op zijn zachtst gezegd matig presteert. Hoewel daar onrust al enige tijd heerst (inclusief de Geescht van Riemer!), overheerst bij ons team al 2 weken de opluchting dat we ons wederom mogen verheugen op een jaar in den Hoofdklasse. Goedgemutst reisden we dus af naar GC de Goyer, want op het affiche prijkte een wedstrijd tegen een op papier gelijkwaardige tegenstander: de Heemskerkse. Redelijke weersvoorspelling, een gelijkwaardige tegenstander. We waren zo overtuigd van onze kansen dat wij aanstormend talent Sebastiaan Breitsma mee hadden genomen om hem kennis te laten maken met competisie golfen op ‘hoog’ niveau. Om met de woorden van een bekende presentator van een Engels autoprogramma te spreken: “what could possibly go wrong?”.
We waren allemaal zichtbaar onder de indruk van de entree op de Goyer. Wat een prachtig etablissement: de dubbeldeksrange, de prima oefenfaciliteiten. Het mooie clubhuis met dito inrichting: prachtig en een absolute belevenis. Het leidde ons misschien een beetje af van de ‘task at hand’: proberen te winnen van de Heemskerkse. We hadden echter alle vertrouwen, want we hadden mascotte Brechtus ook nog eens mee: de nestor van ons team, het Baken van Hoop, de GolfMessias uit Skoatterwald, The Bombing B: u begrijpt wat ik bedoel met deze kwalificaties. Verder waren natuurlijk de usual suspects van de partij (De BirdieBro -Bram van der Werf -, de Baldy Bomber – Robin Otter , Marcus Aurelius – Jack Marcus, en Mister Matchplay himself Menno Slaap en ondergetekende) met 1 grote omissie: de captain! Captain Jack had zijn teamgenoten meegedeeld dat hij een Mindfulness Retraite geboekt had diep in de Franse Alpen om aldaar op een sleetje van een berg te gaan rijden en dat dan per dag meermaals te herhalen. In hoeverre dat een dagje buiten spelen op de Goyer overstijgt begrijpt de Schrijver Dezes niet. Maar we weten dat de Captain hard werkt en dus ook best wat “#metime” verdiend: het tripje is hem van harte gegund!
In de ochtend hadden we besloten in de gebruikelijke opstelling te starten. Sterk voorin met Brechtus en Bram, gevolgd door Robin en mij en afgesloten door duo “Der Ausputzers”: Marcus en Slaap. Zij maakten in de ochtend deze naam wel waar. Op de momenten dat wij even moesten wachten en naar de achter ons spelende Ausputzers konden kijken: de ballen die ze voor de voeten kregen werden vakkundig bij tijd en wijle buiten de green gerost. Dat de bal in dit spelletje juist óp de green moest hadden ze helaasch deze ochtend wat minder begrepen. Hoewel er aardig gespeeld werd in de ochtend, werd er slechts 1 partij gewonnen: Robin en ik rolden vakkundig onze tegenstanders in een graszode op en wonnen 4&2. Het bekende scenario ontvouwde zich weer: 4-2 achter met de luntsj.
De luntsj lieten we ons allen goed smaken en opgewekt meldden we ons voor de singles in de middag. Hoewel het de hele dag prima golfweer was lieten de Golfgoden deze keer flink wat water los toen we net onderweg waren. Ondergetekende had natuurlijk zijn paraplots en regenkap en (matchend ANWB regenpak) in de auto laten liggen waardoor hij behoorlijk natregende. Dit deed het humeur geen goed, maar het spel bleef aardig. Hoewel de partij eigenlijk gewonnen had moeten worden kon op het tandvlees de wedstrijd gehalved worden tegen een steeds sterker spelende tegenstander. Eerlijk is eerlijk: hij verdiende het eigenlijk om te winnen.
De overige heren hadden het moeilijk. Brechtus verscheen af en toe in het gezichtsveld, maar aan het rode koppie te zien had hij een waardige tegenstander getroffen waar hij de handen vol aan had. The Baldy Bomber had de vorige pot óp de Heemskerkse nog zeer overtuigend gewonnen (9&8 remember), echter ging hij er nu met deze cijfers af helaas… Het was een teken aan de wand. Onze Birdiebro blijft een singles meester. Hij won zijn partij. De einduitslag werd 13-5 in het voordeel van de Heemskerkse. De pot verloren, maar ach: handhaving was toch al zeker?
Nou: niet dus. De West Friese had de mouwen opgestroopt en pakten het soms hautain ogende Hilversumsche team bij de kladden en schudden hen eens goed door elkaar. Resultaat: winst voor de West Friese…
En daarmee mijn beste lezers, heeft het Degradatiespook naar alle waarschijnlijkheid de TomTom toch ingesteld op Heerenveen. De kansch is zeer aanwezig dat over 2 weken (wanneer wij gastheer zijn) het doeck kan vallen voor onze aanwezigheid in de Den Hoofdklasse. Zoals de vlag er nu bij hangt moet de West Friese minimaal 5 wedstrijdpunten pakken om ons uit Den Hoofdklasse te knikkeren. Zij spelen over 2 weken tégen… Jawel: de Titelkandidaat bij uitstek: de Goyer. Door deze onverwachte winstpartij zijn er een flink aantal scenario’s op tafel gekomen omtrent Kampioenschap dan wel Degradasie, maar laten we het vooral maar bij onszelf houden:
Beste Piet Hein (captain van de Goyer): Wij hopen dat je met je allersterkste Rode Armada naar Heerenveen om alhier heul erg jullie best doen tegen de West Friese over 2 weken! Omkopen doen we niet aan in Friesland, maar we beloven bij deze plechtig: jullie houden ons in Den Hoofdklasse? Dan gaan wij Jasje Dasje! Deal?
Tot over 2 weken!
Op de foto de zonnebril die ‘Het Spook’ (een initiatief van het team van de Goyer) toebedeelt krijgt na elke wedstrijd voor het team dat wellicht in aanmerking komt voor Degradatie. Begrijpelijkerwijs kregen wij deze dit keer uitgereikt…