Ja, u leest het goed en nee, dit is niet een te laat geplaatst wedstrijdverslag. We hebben namelijk onlangs op zondag 16 augustus met 30 graden (Celsius, boven nul wel te verstaan) de finale van de Bigmans WINTERcompetitie gespeeld. En voor u denkt “ah, een verslag van de winnaar”, ook hierbij zult u worden verrast, de uiteindelijke winnaar is namelijk bevangen door een waar ‘writers block’ waardoor het verzoek voor het schrijven van dit verslag naar de nummer 2 ging.
Maar goed, laten we teruggaan naar de aanvang van de competitie. We spreken dan over 20 oktober 2019, bijna een jaar gelden en dat lijkt al weer een eeuwigheid. Een tijd waarin we niesten in onze hand, de bunkers aanharkten, vlaggenstokken bewaakten en we na een rondje golf elkaar vriendelijk de hand schudden. Jawel, inderdaad die zelfde hand waar we even daarvoor in hadden geniest. Nu weten we sinds maart van dit jaar beter en doen we dat niet meer, maar toen vonden we het allemaal heel gewoon.
Net als voorgaande jaren stond de wintercompetitie weer garant voor wisselende weersomstandigheden, wisselende golfprestaties, strijd op het scherpst van de snede en een steeds natter wordende de golfbaan. Ook dat is nu bijna niet meer voor te stellen na een droge, warme zomer, maar op enig moment is de teebox van hole 5 onder water komen te staan om pas na de lockdown weer droog tevoorschijn te komen. Dit mocht de pret echter niet drukken, bijna alle zondagen zat de wedstrijd vol en in totaal hebben 80(!) golfers meegedaan. Een teken dat we ons vermaakten en telkens weer met plezier terug kwamen. Belangrijke reden hiervoor is de gezelligheid na de wedstrijd waar we onze heroïsche belevenissen van de dag met elkaar deelden. Dit onder het genot van hapjes die verzorgd werden door de sponsor, Slagerij Bigmans.
De winnaar van de dag ging naar huis met de eeuwige roem en een groot vleespakket (uiteraard van de wel bekende sponsor). Bij mij thuis werd ik iedere zondagochtend hierop geattendeerd met de opmerking “Wel thuiskomen met een vleespakket hè”, helaas heb ik ze afgelopen jaar moeten teleurstellen, want verder dan een aantal tweede plekken ben ik niet gekomen. Dezelfde plek waar ik het jaar daarvoor (seizoen 2018-2019) was geëindigd in het klassement. Niet een eervolle plek, aan de andere kant van de plas zeggen ze niet voor niets “Second best is only the first loser!” Dat het dit jaar niet is gelukt om het beter te doen, heb ik hiervoor al verklapt.
En wie heeft er dan gewonnen zult u denken. Good old Henk Meibos heeft ergens in januari de leiding genomen, met 3 overwinningen op rij, om die vervolgens nooit meer af te staan. Zijn voorsprong was dusdanig groot dat er de laatste dag door de achterblijvers wel uitzonderlijk goed zou moeten worden gepresteerd om hem nog in te halen. Iets wat niet is gelukt. De toppers van de afgelopen winter waren naast Henk, Peter en Koos. Opvallend genoeg kwamen ze de laatste dag niet verder dan respectievelijk de 30ste, 31ste en 28ste plek (echte winterspelers zullen we maar zeggen), waardoor ik nog twee plekjes kon klimmen in het klassement. Henk gefeliciteerd met de overwinning, goed gespeeld en de terechte winnaar!
Komend seizoen begint al weer over minder dan 2 maanden en dan ga ik nogmaals een gooi doen naar de eerste plek. De aanhouder wint, Joop Zoetemelk heeft na zijn vele tweede plekken uiteindelijk ook de Tour gewonnen. Graag wil ik hierbij Albert en Karin van Slagerij Bigmans bedanken voor de mooie manier waarop zij het sponsorschap hebben ingevuld.
Bram van der Werf
Uitslagen:
Dagwinnaar 16 augustus: Peter van Wijngaarden 21 punten
Eindklassement:
- Henk Meibos 177 punten
- Bram van der Werf 173 punten
- Peter Minnema 173 punten
- Beste dame Elly van Vessem 156 punten
Gelukkig hebben we de foto’s nog!
