Wanneer: Zaterdag 23 september 2023
Baanomstandigheden: nat gras
Diner: Fish & Chips
Sponsors: Mulligan’s, Darryl & the Posthumus Syndicate
(Pedicure Gorredijk, Bouwbedrijf Posthumus, Posthumus Tegelwerken)
Uitslagen:
1. Sint & Ronald – 42 punten
2. Arjen & Elly – 42 punten
3. Mark & Simon – 39 punten
Winnaar “beat the Tegel” op hole 1: Koop Kerkstra
Nearest to the pin hole 5: Arjen Miedema
Nearest to the pin hole 7: Ronald Loonstra
Wat een mooie dag deze zaterdag 23 september, na een week met veel zand, water en gaten op de baan, is het na een korte maar vooral natte regenbui tijdens hole 1/2 toch prachtig om weer te golfen. Sint en ik liepen de flight samen met Marjan en Robert-Jan.
De wedstrijd onder leiding van onze huiscaberatier Koos W. heeft zijn uiterste best gedaan om de spelers met gelijkwaardige handicap samen te laten spelen zodat het berekenen van de playing handicap per spelers duo het meest gelijkwaardig zou zijn, dit om te voorkomen dat niet 1 speler continue gekozen wordt als best ball. Omdat wij beiden een playing handicap hebben van 16, kregen wij 8 slagen mee.
Na de gebruikelijke etiquette met onze flightgenoten te hebben afgerond konden we starten vanaf hole 1. Tijdens het golfen naar de eerste green vertel je elkaar toch even hoe de afgelopen week golfend is geweest en daarbij was onze conclusie dat we niets te verliezen hadden. Sint had namelijk samen met Karin K. vrijdags op de compagnie de regiofinale voor stichting handicart gespeeld en die dag raakte mijn flightgenoot geen pepernoot! Dit voorspelde dus geen topvorm voor vandaag(achteraf viel het allemaal wel mee want ze hadden de volgende ronde op een haar na net niet gehaald, blijkbaar speelde de rest ook onder niveau). Mijn vorm is al sinds het spelen van de NGF competitie in april belabberd, dwz. met pieken en vooral dalen, dus wij konden onbevangen genieten van het spelletje 4 bal texas scramble stableford.
Voor onze lezers die deze spelvorm nog niet kennen:
Scramble / Texas Scramble is een populair spelletje en wordt gespeeld door een team van twee (of meer) spelers. Alle spelers slaan af op elke hole (om beurten hopelijk…) en kiezen daarna welke bal het beste ligt. De andere ballen worden opgepakt en gedropt binnen 1 stoklengte van die beste bal. Op die plek maken alle spelers weer een slag. Dan wordt opnieuw de best bal gekozen en de andere ballen opnieuw binnen 1 stoklengte van die beste bal gedropt. Wordt een bal gekozen die in de rough ligt of in een hindernis, dan moeten de andere ballen ook daar vanuit worden gespeeld. Ook op de green wordt telkens de best bal gekozen en de andere ballen worden daarbij geplaatst. Op elke hole wordt de score genoteerd en na de ronde worden de scores opgeteld.
Eigenlijk speelden we strategieloos, tot dat we er op hole 3 achter kwamen dat we allebei met onze drivers geen optimaal resultaat haalden(we hadden op hole 1 ook al de par gemist tijdens de regenbui), we sloegen allebei onze 1e en de provisionele bal er uit, naar links, rechts en midden in het welbekende bos naast de sloot. Omdat dit spel ook bestaat uit een factor geluk, vonden we Sint’s 1e bal in het bos en konden we deze weer op de fairway krijgen om zo op 100 meter van de pin de bal op de green te slaan, we kwamen er af met een bogey! We wisten toen dat we het risico moesten verkleinen en dus vanaf hole 3 met enig verstand onze keuzes gingen maken, dit klinkt allemaal logisch maar je moet het toch daarna maar uitvoeren.
Sint rekende op basis van onze 8 slagen mee en was nochtans zeer tevreden, terwijl ik de bruto slagen telde en die twee bogey’s graag zag verdwijnen met twee birdies. We maakten vervolgens op 4 & 5 de par maar op 6 kregen we weer een bogey op de kaart, we liepen dus nu +3. Maar daar kwam dan toch onze eerste birdie op hole 7, én mijn closest to the pin award. Vanaf hole 7 liepen we 7 parren achter elkaar, en de meesten waren de zogenaamde “easy par” dus we hadden kans op meer birdies…konden we deze lijn vasthouden? Gelukkig was Sint lekker op tik en gingen zijn tee-shots prima zodat ik vrij kon slaan zonder risico op strafslagen te maken. Op hole 15 lagen we eigenlijk wat te ver van de green om een makkelijke par te scoren(mijn drive was wel ver maar in het heidemeer), gelukkig sloegen wij allebei prima approaches, ik eerst met een ijzer en Sint daarna met een houtje iets verder. We lagen met 2 slagen op ongeveer 40 meter van de vlag en mijn chip was net niet lang genoeg, dus moest er een put gemaakt worden van een meter of 6. Leuk twee kansen op een par, de mijne ging er bij langs en Sint zag gelukkig de juiste lijn zodat hij hem wel kon maken. Dus na de birdie op 7 volgden 11 parren achter elkaar en eindigden wij op 72 slagen bruto.
Onze flightgenoten, Marjan en Robert-Jan, speelden ook een mooie pot golf, hoe dichter bij het einde hoe beter het ging. We waren om 13.00u gestart en kwamen om 18.10u binnen. Na dik 5 uur in de baan waren onze maagjes behoorlijk leeg maar gelukkig stond onze chef du poisson et frites Darryl ons op te wachten met een heerlijke maaltijd. Nadat rond kwart over zeven iedereen binnen was kon de prijsuitreiking onder leiding van Taña Bridgewater(wat een heerlijke naam passend bij een prachtige vrouw!) en koos beginnen, er waren bloemen voor de sponsoren en prachtige bokalen voor de nummers 1, 2 en 3, maar ook voor de nummers 4 en 5 was er een tasje met bonnen, parfum en chocolade.
Met dank aan alle aanwezigen voor deze gezellige dag.
Ronald Loonstra