U moest er even op wachten, maar vandaag deel 2 in het feuilleton omtrent de belevenissen van Heidemeer Heren 1 27 holes, uitkomend in de Hoofdklasse 27 holes. Ik was even busy busy met arbeidsgerelateerde zaken, vandaar dat het wat langer duurde. Ergo: ‘We’, de blauwe garde uut it Noorden werden op 14 april verwacht op GC de Koepel te Wierden (baantje lag er goed bij heur, poeh!) om de strijd aan te binden met de heren van de Hooge Groav’n. Voor degenen die niet helemaal thuis zijn in de historie: de heren van de Hooge Groav’n hebben een speciaal plekje in ons grutte Frysk kloppende hart, daar zij vorig jaar ons verblijdden met 2 krattekes smakelijk pilsbier nadat wij de titelkandidaat numero uno destijds een ongelooflijk lekker smakende nederlaag aan de broek gaven. Maar ja dat is toch echt vorig jaar en dus was het deze dag geen dag van weerzien met pleasantries, kadootjes en confetti, want the stakes are high: wie wint pakt een goede uitgangsposisie richting handhaving. En mochten wij verliezen: het degradasiespook zou ons grijnzend recht in het gezicht aankieken!
De heren van de Hooge Groav’n kennen we ondertussen. Qua krachtsverschil ontlopen we elkaar niet echt. En als het op een mano-a-mano pot als deze aankomt is er eigenlijk geen pijl op te trekken wie er wint. En dus praatten we ons via de app en in de auto onderweg moed in, zetten heer Schreur op de reservebank en besloot onze captain Joscha “doe mij maar een houtje” zichzelf in de opstelling mee te nemen om wellicht nét dat extra te kunnen brengen om te winnen. Heer Schreur liet zich van zijn beste kant zien en promoveerde zichzelf tot caddie van Michael in de ochtend en in de middag assisteerde hij vakkundig onze eigenste Robin “Bryson is er niks bij” Otter.
And so it began om 10.30 stipt op hole 1. Michael en Joscha speelden de eerste greensome, Robin en ik traden als tweede koppel aan en het immer illustere duo Team Spiekerbroek Erik van Nieuwenhoven en Jorrit Kuindersma sloten de rangorde van de dag. Robin en ik begonnen prima aan onze greensome en stonden pardoes na 2 holes al 2 up. We knikten tevreden naar elkaar op de derde tee en speelden de pot goed uit. Resultaat: 2 punten op het bord! Ook de eerste greensome werd gewonnen en dus konden we vanaf het terras gadeslaan of het 6-0 of 5-1 zou worden in de ochtend. Team Spiekerbroek moest namelijk tot de 9e hole deur om te bepalen wie er zou winnen. We zagen Jorrit helaas een korte putt missen (tot zijn eigen frustrasie) om de partij te halven en dus werd het 5-1. Maar hé! Das wel dik voor en een goed uitgangspunt in de middag! Maar het gezegde gaat in Overiessel: “as ie veurstoat in d’n ochtend, kin ’s middags ut bier toch roar smoakn’ en dus tankten we energie tijdens de lunch en bereidden ons door middel van wat putten en chippen voor op onze singles.
Zo rond 13.30 startten we met de middagpartijtjes individueel. Ikzelf stond wederom tweede single en dus trof ik deze keer niet Marco, maar Matthew (of was het Matt?), een uiterst aimabele jongeman vers terug uit Caledonia. Onderwijl had ik natuurlijk wederom de radar scherp om te vernemen hoe het in andere partijen eraan toeging. Snelle optelsommetjes leerden op de tweede 9 dat het wederom een zeer close call zou gaan worden. Michael winst: deux points pour le HM! Robin op winst: Two points more! Dat betekent minimaal een remise. Joscha verloor echter, Jorrit ook en Erik en ondergetekende stonden ‘down’ zoals dat zo mooi heet terwijl de schaduwen langer werden en de zon begon te zakken.
Maar een remise is niks als je op een mogelijk Kampioenschap koerst natuurlijk! Inschattende dat het dus wellicht op mijn partij aan zou komen of we zouden winnen of verliezen trok ik de broekriem en de veters nog eens wat strakker aan en ging de inmiddels 2 down achterstand te lijf. Met kunst en vliegwerk wist ik enkele holes te winnen, de 17e hole te halven en dat betekende dat onze partij beslist zou worden op de 18e bij een stand van All Square, oftewel alles vierkant, oftewel gewoon helemaal gelijk.
Maar het is best spannend als de druk toeneemt. En ik wilde niet verliezen. Je staat er in zo’n geval alleen voor en toch denk je stiekem: Ajuto. En toen flitste ineens mij door het koppie dat Robin voor ons allemaal een prachtige caddieboekje gemaakt had tijdens zijn bammetjespauze op het werk. En dus griste en graaide ik in mijn golftas op zoek naar dit papierwerk. Er kwam heel wat rotzooi voorbij in de vorm van zwaar over datum zijnde voedselwaren in twijfelachtige verpakkingen (harrejasses!) en lege ballendoosjes. En warempel: daar was het prachtig in elkaar geniette papieren setje speelkaarten. Koortsachtig draaide ik A4tje na A4tje om tot ik bij hole 18 was (dat je ook gewoon het boekwerkje om kunt draaien en het laatste papiertje kunt raadplegen ging geheel langs me heen…). En daar stond het, zwart op wit. Hard door het midden gevolgd door uitroeptekens van jewelste. Ik lieg niet dames en heren, want zie de foto bij dit stukje: het staat er toch echt.
En dus was Das Taktik bekend. De vlag schieten, ijzer 6 uit de tas, mikken op het midden en gassssss. En het lukte! De tegenstander had nog een lange putt voor een par en ik een lange voor birdie. Hoewel de putter vrijwel de gehele dag haperde kwam de mijne gelukkig ‘dood’ bij de hole stil te liggen. De par putt van Matt (of was het nou Matthew?) ging langs de hole en dat betekende dat ik de partij won! Eindstand: 11 voor de Heidemeer en 7 voor de Hooge Groav’n. De eerste overwinning is een feit! En dat allemaal door op het juiste moment het juiste papiertje! Robin: muchos gracias!
Welverdiend nipten we na afloop in aan onze biertjes op het terras en reden in feeststemming (inclusief hele foute muziek uit de auto van de captain voor het stoplicht in Zwolle) nadien terug naar onze eigenste Heatherlake om ons gesponsorde (bedankt Ruben en Trineke!) avondeten te nuttigen, een overwinningspintje te pakken en daarna huiswaarts te keren om aldaar de final round van The Masters te kijken met de pootjes omhoog, jaloers kijkend naar puttmaster Scheffler die verdomde makkelijk birdies maakt. Misschien moet ik toch ook maar eens een malletputter proberen. Maar zijn voetenwerk zou ik niet kopiëren dames en heren!
Resumé na deze tweede competisiedag: Onze overwinning maakt onze poule weer enuuurjm interessant. Zeewolde is de enige ploeg in de poule zonder verliespunten (zij wonnen op deze dag van de Hilversumsche, maar waren vorige week gastheer), dus alles ligt open. Wij als Heidemeer doen op dit moment gewoon mee om de titel! En dat gaan we doen ook… Komende week reizen we af naar de Hilversumsche om aldaar de strijd aan te binden met de Koepel. Gents, it’s GO TIME!
Bij libben en wolwêzen: Tot volgende week!
En dan nog even dit: Michael leaves us… Ja dames en heren. Onze playing pro moet zijn golfkunsten weer professioneel etaleren en kan daarom niet bij de resterende wedstrijden aantreden in de blauwe outfit. Onze tegenstanders zullen wellicht opgelucht zijn. Michael: een welgemeend en hartelijk dankjewel dat je de eerste twee wedstrijden met ons meedeed. We hebben genoten van je weergaloze spel en de binnengehaalde punten. We hopen dat je volgend jaar weer met ons de arena wil betreden! We wensen je veel succes met je professionele teetime komende week. Hit them well! En weet dat de hele Heidemeer je volgt! Make us proud!
En dan nog even dit (2): Captain Joscha wilde graag in het stukje genoemd worden deze keer. Nou, dat honoreert ondergetekende graag! Nou komt ie: Die houten 5 van je op die par 3 van 166m was weergaloos hoor! Dat de meeste heren van ons een ijzer slaan op een dergelijke afstand en geen houten 5 laten we maar even buiten beschouwing!
En dan nog even dit (3): De afgelopen week was Masters Week. Een speciale week waar tradities gevierd worden. En traditie is ook dat ik mijn stukje afsluit met een stukje muziek. Amai! Bij het vorige stukje was ik dit per abuis helemaal vergeten. En ik ga gewoon goed op goeie muziek, smaak daargelaten. Klikkerdeklik op de Joetoep link en u begrijpt dat we de komende wedstrijden op hoog niveau HoofdklassePoker gaan spelen om het Kampioenschap of…. Degradasie!
https://www.youtube.com/watch?v=7hx4gdlfamo
“If you’re gonna play the game, boy
You gotta learn to play it right…
You’ve got to know when to putt ‘em
Know when to chip ‘em
Know when to drive ‘em
And know when to give!
You never trust the scoring
When you’re standing at the course
There’ll be time enough for countin’
When the matchplay’s done!”