Zomer. Kent u dat woord? Het lijkt erop dat we collectief vergeten zijn hoe dit fenomeen zich in eerdere jaren in juni voor onze ogen ontvouwde. Warm weer, de bomen vol in het blad, greens als biljartlakens en dat allemaal in combinatie met de maand juni betekent dit op GC Heidemeer: Clubkampioenschappen Matchplay. Bikkelharde matchplaypartijtjes die onderling uitgevochten worden waarbij meterputtjes niet altijd gegeven worden!
Jan Sietse Heida en zijn merry men van de TC hadden de organisatie weer puik voor elkaar, behalve de weersomstandigheden dit keer. Felle regenbuien en de bijtijds harde wind teisterden de Heidemeer afgelopen weekend, daarmee zorgend voor zware speelomstandigheden en het ‘jasje aan, jasje uit’ principe: de regenjas aan en dan weer uit. Verrassend genoeg hield de baan zich goed op enkele natte plekken na.
En in die omstandigheden namen de dappere mannen die zich ingeschreven hadden de clubs ter hand op zaterdagochtend om via het ‘bogey tegen de baan’ spelprincipe een poging te wagen zich bij de beste 8 heren te manoeuvreren. Het leek potjandikkie wel de voorrondes voor het EK’88 waar indertijd ook slechts de beste 8 ploegen zich mochten vervoegen in de eindronde, strijdend voor de eeuwige roem. Daarbij voegden zich ook de dames die via hetzelfde principe zich moesten kwalificeren. Helaas waren er weinig dames die het aandurfden zich te meten met de baan en elkaar in de eindrondes, maar voor hen die er bij waren: jullie zijn heldinnen!
Na de ochtendsessie moest natuurlijk de balans opgemaakt worden: wie mochten door naar de eindronde met genoeg ‘plusjes’ en wie zaten er op de spreekwoordelijke wip? Bij binnenkomst werd er flink geteld en gerekend en daarna ingeleverd bij de wedstrijdorganisatie. Zenuwachtige blikken alom in het clubhuis: zouden de gemaakte plusjes wel genoeg zijn? Zit ik erbij? Of val ik toch af… Jan Sietse publiceerde naam voor naam op het planbord in het speelschema. De mannen en vrouwen die zich uiteindelijk plaatsten vindt u in het schema dat als bijlage bijgevoegd is bij dit stukje.
Ik plaatste me als eerste voor de knockoutfase en mocht aantreden tegen de als laatste geplaatste. En die persoon was niemand minder dan Mr Mulligan (van de golfbar) himself Ruben Dijkstra. Ruben had echter een bad day at the office zoals men dat zo noemt en na 11 holes mocht ik van hem de felicitaties in ontvangst nemen: op naar de halve Finale! Bij binnenkomst en na een paar drankjes kwamen de andere flights terug, behalve de pot waar ik op zat te wachten: Jan Dijkstra tegen Jorrit Kuindersma. Die vochten een stevig robbertje matchplay met elkaar uit. Jan Dijkstra won (verrassend!) van Jorrit en daarmee zou hij de tegenstander van dienst worden in de halve finale op zondagochtend. Tevreden reed ik naar huis en toch knaagde er iets: Jan Dijkstra… Een aimabele man, goede ijzerspeler… En hoewel we elkaar redelijk goed kennen kende ik zijn absolute golfkwaliteiten in dit spelformat niet. En beware of the outsider zeggen ze dan!
Zondagochtend vingen Jan en ik onze halve finale pot aan zo rond 09:45. De weersomstandigheden iets minder grimmig dan de zaterdag, maar toch kans op buien, maar ook een stuk meer zon. Jan en ik begonnen beide goed aan onze pot en hoewel ik redelijk snel op voorsprong kwam bleek Jan inderdaad de taaie rakker te zijn. Weinig foutjes en eerlijk is eerlijk soms niet zulk goed spel van mijn kant bleef mijn voorsprong lange tijd slechts 1up. Gelukkig hervond ik op de tweede 9 mijn mojo en kon de partij naar me toe trekken. En dus wachtte net als vorig jaar de Finale. De andere finalist kwam uit de pot van Bram van der Werf en Robin Otter. Bram van der Werf stroopte de mouwen op en pakte Robin bij de kladden. We keken toe hoe Robin van buiten de green op hole 16 zijn birdieputt miste terwijl hij al dormie stond. Bram legde daarna vakkundig zijn birdieputt in de inmiddels hevig neerdalende regen op 10cm en trok daarmee de partij naar zich toe: een klinkende 3&2 overwinning!
En dat betekende dat de verzamelde aanwezigen ’s middags niet alleen de verrichtingen van het Nederlands Elftal konden volgen op groot scherm, maar op een klein scherm via de livescoring ook El Clasico op Heidemeer: Bram tegen Arjen, de kohlenpottderby van Heerenveen. Hoewel Bram een prima pot op de mat legde kon ik op momenten dat hij een steekje liet vallen profiteren. Dat betekende bij de turn de stand 3up voor mij was. Gestaag kon ik de voorsprong uitbouwen en op hole 14 door middel van een lange putt de wedstrijd in mijn voordeel beslissen.
Bij de dames wist Margriet Hansma in de finale op de 18e de partij te winnen tegen Rianne van der Velden. Derde werd Tine Hollander die knap in de troostfinale Carmen van Werkhoven verschalkte. Bij de heren won Robin Otter de troostfinale tegen Jan Dijkstra en werd dus derde.
Rapido vertrokken Bram en ik vervolgens naar het clubhuis waar iedereen aan de buis gekluisterd zat en onder het genot van een welverdiend biertje toekeken hoe Wout Weghorst Nederland op een 2-1 voorsprong zette. Het opklinkende gejuich werd tevens voor ons aangeheven bij de prijsuitreiking waar de winnaars allemaal een prachtig aandenken uitgereikt kregen van de wedstrijdorganisatie. Om met de iconische woorden van Theo Reitsma te eindigen bij de foto van de winnaars van dit weekend: “dit is een goed stel hoor!”!
Tot volgend jaar!
Arjen Miedema
Voor de volledige uitslagen van dit prachtige kampioenschap: zie deze PDF!