A & A, A& A, A &A! Beeldt u zich eens de eerste tee van de Heidemeer in. Stelt u zich de hordes toeschouwers voor die vanaf het terras en de oefengreen toe staan te kijken: 3 rijen dik, 3000 paar ogen dat toekijkt hoe jij je bal gaat slaan en de initialen scandeert van de namen van je speelpartner en jezelf. En dan te bedenken dat meneer Raj Punjab in New Delhi voor de buis ook nog eens meekijkt vanuit zijn luie stoel, compleet met ondertiteling! Ja beste mensen: de Clubkampioenschappen Greensome werden dit weekend gespeeld op de Heidemeer en bovenstaande schetst wel een beetje het atmosfeertje wat er hing. Althans: in mijn eigen hoofd dan hè!
De eerdere edities van deze kampioenschappen speelde ik samen met Captain Jack (Jacques Meijer), maar dit jaar werd ik door mijn vriend Arjan Veenstra gevraagd of ik dit jaar met hem wilde spelen. Onder het mom van ‘verandering is goed’ accepteerde ik het aanbod. En dus zagen we elkaar zaterdagochtend rond 9 uur, beide gestoken in een Ryder Cup polo die we ter plekke vorig jaar in Parijs hadden bemachtigd (nouja: ik had em van tevoren al online besteld…), want ja: matchplay hè!
We lootten in de eerste ronde het Koppel Peter Jonkman en Gerard Kampert. Als u deze beide heren (nog) niet kent, ik kan u van harte een rondje golf met hen aanbevelen. We hebben flink gelachen en Peter: ik heb nog een doosje Nassauballen voor je klaarliggen. Die zijn niet meer nodig na dit weekend als provisionele bal ;). Hoewel we als koppel nog een beetje moesten wennen wonnen we deze partij. Bij het schudden van de handen hief Gerard zijn vinger en sprak ons de nu al legendarische woorden: “Jullie moeten wel winnen hè, want dan kunnen wij tenminste zeggen dat we van de latere winnaars verloren hebben!”.
In de middag troffen we het heerschap Peter Minnema en de Regenjas (Jan Sietse Heida). De bijnaam de Regenjas heeft hij gekregen doordat hij ook veelvuldig als foesbalkootsj langs de lijn staat in de weekenden. Ik heb begrepen dat hij ten faveure van zijn golf carrière die bijbaan opgegeven heeft inmiddels. En dus wordt het tijd om een nieuwe bijnaam voor hem te verzinnen. Als u goede suggesties hebt, u weet de redactie vast te vinden!
Er werden heel wat goede ballen geslagen deze middag. Ook werd er zeer goed geputt waardoor wij al vroeg tegen een achterstand aan keken. We lieten ons echter niet gek maken, ook niet door veelvuldig gebruikte krachttermen als “BAM” en “Lekkerrrrrrr” als er weer een goede drive geslagen werd door de Regenjas. De vermoeidheid begon ook mee te tellen voor beide koppels en hoewel het bij doorkomst na 9 nog alle kanten op kon trokken we op de tweede negen de partij naar ons toe. En dus stonden we in de halve finale die op zondagochtend gespeeld zou gaan worden!
10 uur starten op zondag was best wel pittig, zeker met het aantal holes van de vorige dag in de benen. Dus met een extra sterke bak Kanis en Gunnink achter de kiezen namen we het op tegen jawel… Mijn teamgenoten uit de competitie Bram ‘Birdie Bro’ van der Werf en Jack ‘Marcus Aurelius’ Marcus. Vooraf werden zij getipt als een grote kanshebber voor de Eindoverwinning. We besloten gewoon ons best te doen en maar te zien hoe het zou eindigen. We kwamen achter en bleven dat bijna de hele wedstrijd. Toch liep de stand niet op en bleven we op de deur kloppen. Arjan vertelde me ergens onderweg ‘ik voel dat we ergens gelijk komen en ‘up’ gaan. Arjan moet misschien een carrièreswitch overwegen tot waarzegger op den Kermis, want hij kreeg gelijk. Op de 17e hole bleef er slechts een puttje van een centimeter of 30 over om de hole te halven voor Bram. De stand was op dat moment 1up voor Bram / Jack. Echter werd deze putt gemist (tot ongeloof van alle aanwezigen…) en kwamen we all-square op de 18e. Daar bleek wel wat een raar spelletje matchplay kan zijn. Bram en Jack waren de hele wedstrijd heel gelijkmatig en ‘composed’ aan het spelen geweest, maar maakten een aantal verkeerde keuzes waardoor zij hun pet moesten afnemen voor ons en wij dus wonnen met 1up! En dus: Der Finale für uns (ik schrijf dit bewust auf Deutsch, want we voelden ons net een duo Duitsers). Bram / Jack zeiden niet voor niets achteraf: “je hebt pas van A&A gewonnen als je in de auto terug naar huis zit!”.
Na een lekkere doorbakken tosti van Ruben (mét ham!) naar binnen gewerkt te hebben (die viel vorig jaar net even verkeerd weet u nog!) mochten we in de Finale aantreden tegen vader en zoon Otter. Op papier leken zij het sterkste koppel in het veld, ook gezien hun eerdere partijen die ze allemaal overtuigend hadden gewonnen. Zij begonnen echter niet zo scherp als we verwacht hadden en wij wel (misschien een iets te lange pauze gehad?). Daardoor stond het vrij gauw 3 up voor ons. De wind was in de wedstrijd een factor om mee rekening te houden. De score ging vervolgens wat op en neer, maar we konden het vasthouden en bleken goed mee te kunnen tegen het sterk spelende duo O&O.
Op hole 14 sloeg Robin een prachtbal dichtbij de vlag. Echter werd de birdieputt gemist door Jan waardoor er een korte putt overbleef. Inmiddels waren er wat toeschouwers komen kijken en moest Robin de putt maken, ook al was het een ‘gimme’, zoals dat zo mooi heet. Dit werd achteraf door voornamelijk de toeschouwers niet in dank afgenomen en de Schrijver Dezes werd op humoristische wijze hierop fijntjes aangesproken. Bepaalde feminien getinte kwalificaties zal ik hier niet herhalen. Maar Mijne Heeren: de putt hoef je niet te geven als je dat niet wil, those are the rules!
Op hole 16 met de wind in de rug sloeg ik een prima bal en mocht Arjan aanleggen om het Verdict over vader en zoon Otter te vellen bij een stand van 3up voor ons. Arjan ‘Master of Putts’ Veenstra (die bijnaam heeft hij zeker verdiend deze 2 dagen!) doorliep zijn gewoonlijke routine en manoeuvreerde gedecideerd de bal de hole in… en dus waren we vanaf dat moment Clubkampioenen! Het publiek op de tribunes rondom de 16e hole begon uitzinnig te juichen en scandeerde luid onze initialen: A&A, A&A, A&A! Meneer Raj Punjab uit New Delhi sprong op uit zijn luie stoel en juichtte mee, net als Jim uit Texas en Mevrouw Chow uit Tokyo. Althans: weer in mijn hoofd hè…
Terug in het clubhuis vond alras de prijsuitreiking plaats en kregen wij een prachtig boeket bloemen en een fijne tegoedbon uitgereikt. Echter staat dit natuurlijk in schril contrast met de Eeuwige Roem die wij ook hebben verdiend met deze overwinning! Bij de dames werden Roely Kooistra en Joan Akkerman tot clubkampioen gekroond. Zij wonnen overtuigend van het duo Margriet van Duuren / Elly van Vessem in de finale. Hoewel Margriet en Elly dapper vochten tegen een flinke achterstand en deze ook nog wisten te verkleinen moesten zij toch het hoofd buigen voor Roely en Joan. Joan is nog niet zo lang lid van onze vereniging en om dan gelijk clubkampioen te worden is toch wel erg mooi en bijzonder, vind u niet? Ga zo door zou ik zeggen!
Arjan, bij leven en welwezen gaan we volgend jaar onze titel met Driver en Putter verdedigen, wat jij! Laat ze maar komen, want wij zijn er klaar voor!
Winnaars Clubkampioenschappen Greensome (vlnr: Arjan Veenstra, Arjen Miedema, Roely Kooistra en Joan Akkerman)