En zo brak het weekend van 9 en 10 oktober aan. Rood omcirkelt in de agenda, want wellicht het leukste Clubkampioenskap stond op het programma: de Mixed Greensome. U weet wellicht nog wat er vorig jaar gebeurde tijdens dit Kampioenschap en dus bent u wellicht op de hoogte dat Digna Schoonen en ondergetekende titelverdedigers waren en wederom door de analisten van dienst getipt werden als eindoverwinnaars. Maarrrr… u weet, er bestaan leugens, erge leugens en dan zijn er ook nog eens statistieken, dus – hoe toepasselijk – weten we op voorhand niet hoe het balletje rolt. Te meer omdat er net als andere jaren wederom in de vroege ochtend van eerste dag een loting plaatsvindt waar zomaar ineens verrassende wedstrijden uit kunnen rollen die het Kampioenschap danig anders laten verlopen dan in vroeger tijden.
Terwijl de namen uit de kokers rolden en er “oeh’s en aaaah’s” door het clubhuis zoemden prevelde een deelnemer tot mijn grote verbazing zachtjes in zichzelf als ware het een mantra: ‘niet tegen Digna en Arjen, niet tegen Digna en Arjen, niet tegen Digna en Arjen’. Gelukkig voor hem kwam dit ook uit, want wij mochten aantreden tegen de Vinkjes. Dat is geen realityserie dames en heren, maar een volleerd en reeds jarenlang goed op elkaar ingespeeld duo (ze zijn namelijk getrouwd) bestaande uit ‘Stylist’ Cees en zijn wederhelft Caroline. Een prachtig affiche om mee te beginnen. Het spelen tegen de Vinkjes voelde gelijk als een finale.
Digna en ik keken elkaar eens diep in de ogen, voerden de rituele haka uit en stroopten de mouwen op. Die gingen op hole 1 alweer naar beneden, daar het koud en bewolkt was. u weet wellicht dat ik een beetje een koukleum ben. De wedstrijd was spannend en er werd zeer geconcentreerd gespeeld. Gelukkig trokken we uiteindelijk aan het langste eind (zoals zo vaak in matchplay zijn het slechts enkele ‘fouten’ die de wedstrijd in ons voordeel deed kantelen) en konden we opgelucht adem halen: een klinkende overwinning. Fijn om het Kampioenschap zo te beginnen!
Bij bestudering van het prachtige leaderboard in het clubhuis kwam naar voren dat wij in de middag een minstens zo zware kluif voor de kiezen zouden krijgen: het duo Dennis Schreur en Roely Kooistra stond handenwrijvend ons op te wachten. En zo begonnen we. U moet weten dat Digna en ik nog niet zo vaak op achterstand hebben gestaan en dus voelden we ons ongemakkelijk toen het van 1up, naar 2up en 3up ging in het voordeel van D&R. Wat we ook deden, we kwamen geen stap dichterbij en elke hole was er 1 minder. Op de tweede 9 kantelde er echter iets. We merkten dat D&R vermoeider raakten, de bal niet meer zo goed sloegen als de eerste 9 en dus probeerden wij een extra tandje bij te zetten. Dig deep… Fight hard... Met nog 5 holes te spelen stonden we 2 down, met 4 werd het 1 down, met 3 te spelen wederom 2 down, met nog 2 te spelen 1 down en zo belandden we uiteindelijk op de 18e hole: helemaal gelijk en ‘alles vierkant’ (all-square). Uiteraard gingen de heren voor de green. Ik legde als eerste aan, maar bananenbalde rechts het water in. Dennis deed hetzelfde, maar aangezien hij links is belandde zijn afslag op de driving range (oeps…). Een routineuze par van beide teams na een goede afslag van de dames betekende: PLAYOFF. En dus konden we doorrrr naar hole 19… en hole 20… en hole 21… We hadden onze bal op hole 21 (we speelde hole 1, 2, 8 en 9, we stonden dus op hole 8) op de voorgreen geslagen. Normaliter is er dan een vakkundig chipje nodig om bij de vlag te komen, maar Digna koos voor de putter. De bal hobbelde over de voorgreen de green op en rolde zo de hole in! En zo kwam aan deze nagelbijtend spannende pot een einde daar D&R een par putt over hadden. Een magische, doch ietwat Duitse Overwinning, 1up voor ons diep in blessuretijd, maar het had net zo goed andersom kunnen zijn!
De zondagochtend moesten we om 09:00 uur al aantreden. Koos de Wedstrijdleider was onverbiddelijk daar om 11.00 uur de supporterswedstrijd gespeeld ging worden. Ik moet bekennen, na de slijtageslag van de zaterdag was ik fysiek in niet al te goede doen, maar gelukkig spelen we samen en hoefde ik maar de helft van het werk te doen. De halve finale speelden we tegen Christiaan Vermeulen en Frédy Damm. Het was vanaf de start al prachtig zonnig weer. We speelden geconcentreerd en goed, waardoor we de partij relatief eenvoudig wonnen en dus ’s middags de finale wachtte. De finalisten kwamen ‘uit de andere kant van het speelschema’ en hadden op zaterdag onder andere de scalp van het echtpaar Van der Werf (Bram en Margriet) gepakt. De finalisten waren mijn golfvrienden Jan Sietse Heida en Elly van Vessem. We wisten: koppie erbij en zo goed mogelijk de bal slaan, dan moet het goed komen. En zo geschiedde: er werden van onze kant weinig foutjes gemaakt en de score liep na de eerste 9 al op naar 5 up. We bemerkten dat de tegenstanders geen antwoord hadden op ons spel. Op hole 10 werd het zelfs 6up en toen de putt voor de halve gemaakt moest worden op hole 11 ging plotseling de telefoon van Elly. Ze had ons al meegedeeld dat waarschijnlijk de geboorte van haar eerste kleinkind deze dag zou zijn en dus rende ze naar haar tas en nam ze gauw op. De trotse vader aan de andere kant van de lijn vertelde dat de kleine er inmiddels was, kerngezond was en Ava zou gaan heten!
Het moment dat Elly gebeld werd…
Glunderend en onder luid applaus van enkele toeschouwers liep Elly de green weer op om de putt voor de halve te maken. De kersverse beppe putte de bal echter net langs de hole… Dat betekende echter wel 7up voor ons met nog 7 te spelen. Het Blijde Nieuws en de ‘dormie’ stand deed de Tegenstander besluiten de partij op te geven. En zo beste dames en heren werden wij wederom Clubkampioen!
We waren natuurlijk dolblij met ons Kampioenschap, maar het nieuws van de geboorte van de kleine hummel zette alles in perspectief. Daarom werd er bij terugkomst op het terras nog heerlijk geborreld en geproost en waren de slechte slagen van een ieder gauw weer vergeten en bleven de goede herinneringen over.
Digna, dank je wel dat je weer met mij de wei in wilde om het Beste Eindresultaat te behalen en daar wederom in te slagen. Zoals gezegd: het is en blijft 50-50 en we moesten het samen doen! Die Grandioze Birdie op hole 21 in de playoff was een magisch moment om mee te maken en heb genoten van het gezelschap onderweg. We zijn een goed team! Omcirkel het weekend van volgend jaar maar weer in je agenda. Want dan gaan we uiteraard proberen er drie op een rij van te maken!
Tot op de Heidemeer!
Arjen Miedema
P.S. Koos, volgend jaar wil ik wel ietsjes later starten dan 09:00 uur hoor als we bij leven en welwezen wederom de halve finale halen. Ik word per slot van rekening ook een jaartje ouder!