Herinnert u zich nog de opwinding van vroeger als het schoolreisje naderde en hoe ouder je werd hoe dichter je kwam bij een meerdaags schoolreisje? Dagen lag je te duimen voor mooi weer, ja buienradar was er toen nog niet en eindeloos denken wat moet er mee en hoe zou het zijn. Dat gevoel kwam dit weekend terug, met op het hart gedrukt goed naar de meester luisteren anders verdwaal je en wordt het schoolreisje een nachtmerrie.
Zo begon ik zaterdag aan mijn meerdaags schoolreisje, benieuwd naar wat er komen ging want de meester (ja, inderdaad Meester Miedema) had wel zijn wensen uitgesproken over een geslaagd schoolreisje maar dat biedt natuurlijk geen zekerheid. Je moet er zelf ook wat van maken, toch??
Het schoolreisje betrof dit keer de clubkampioenschappen mixed foursome van Heidemeer. Nooit eerder geweest dus keek ik verlangend uit naar wat de meester geregeld had voor een geslaagd schoolreisje. Nou ik kan u verzekeren, als je goed naar de meester luistert dat je een heerlijk schoolreisje tegemoet gaat. Ik gun iedereen zo’n heerlijke reis.
Want je slaat beiden af en overlegt dan met een geleerd gezicht waar de beste kansen liggen om eerder in de hole te zijn dan je tegenstander en dat vereist wat kennis en vertrouwen in elkaar. Het is niet altijd logisch om de verste bal te nemen, want juist het tweede schot is vaak heel belangrijk en als je dan nogal een eindje moet is de meester niet te beroerd om die taak op zich te nemen. Bovendien gaf dat mij natuurlijk ook een goed gevoel dat er ook wel eens met mìjn balletje werd gespeeld. Dus vaak na goed overleg gaf de meester mij aan wat hij ging doen of waar ik het balletje voor hem klaar moest leggen en van thuis mee gekregen goed naar de meester te luisteren teneinde een goede reis te krijgen, deed ik (meestal) wat hij zei. Vooral op hole 2 ging er een wereld voor me open. Leg die tweede bal maar rechts van de boom, de plek die ikzelf haat omdat ik daar vaak lig en dan de green niet kan halen maar wel de boom, bunker of het water. Maar goed als hij daar wil liggen, leg ik hem daar neer en tot mijn verbijstering haalt hij uit en legt hem op de green. Wat genieten is dat.
En dan zijn er nog wel wat “dingetjes” door de baan voor mij. Hole 9, dat water daar wil ik nog wel eens wat nerveus van worden, maar wat als je met de meester speelt…………die legt hem gewoon pinhigh op de green. Leg hem alleen maar binnen een halve meter van de vlag was mijn opdracht. En van pure opwinding lukte dat vaak ook nog. Wat genieten was dit.
Na de twee poulewedstrijden te hebben gewonnen was het tijd voor een lekkere tosti op het terras ter verhoging van het schoolreisgevoel. Maar hoorde ik en passant dat het echte werk nu begon want we moesten tegen een andere poulewinnaar en wel over 18 holes. Oeps dat is even andere koek, maar als het schoolreisje meerdaags moest worden dan moesten we wel winnen anders was het klaar en einde van dit sprookje, dus gingen we deze intense strijd tegen twee heel goede golfers aan.
Intussen als je voor de derde en vierde keer de holes loopt heb je een patroon ontwikkeld en wist ik intussen waar ongeveer de bal van de meester te vinden was en kende in de meeste gevallen mijn opdracht. Natuurlijk lukte dat niet altijd, maar omdat de meester eigenlijk nooit verzaakte kon ik me die missertjes wel veroorloven en zoals een goede meester betaamt werd zonder mokken mijn fout hersteld en gingen we vrolijk verder, soms tot wanhoop van de tegenstander. En met 1 up op hole 18 tegen dit heel goede koppel legt de meester hem gewoon weer in één keer op de green, pinhigh en dat werd de verlossende winnende hole voor 2 up en ons schoolreisje werd een meerdaags reisje. Dus dat werd geen bonte avond, vroeg naar bed om morgen er weer vol voor te gaan. Intussen werd ons patroon vrolijk verder ingezet en haalden we zelfs de finale. Het feestje duurde voort ook al verloren we de finale, zij maakten te weinig fouten om ons een kans te geven en ik moet eerlijk zeggen dat het uitvoeren van de opdrachten van de meester mij niet zo goed meer lukte, misschien een beetje heimwee naar huis of zo want het was zeker geen ongehoorzaamheid, maar goed maakt niet uit. Er moest toch een einde aan dit schoolreisje komen en dat kwam er op hole 15. De terechte winnaars en heel trotse verliezers, want het voelde zeker niet als verliezen.
Wat een heerlijke reis hebben we gemaakt, wat een heerlijk weer, een goede organisatie, prachtige Radio Heidemeer erbij en live scores.
Een warm onthaal wachtte ons op het terras en een prachtige trofee mochten we ontvangen die ik zal koesteren met dierbare herinneringen.
Arjen, dank je wel en al onze tegenstanders ook bedankt voor dit heerlijke weekend.
Ruth Haspers