Het is niet iedereen gegeven dat er een vervolg komt op een heerlijk schoolreisje dat inmiddels alweer een jaar achter ons ligt. En die geluksvogel was ik. Ik mocht weer mee met Meester Miedema op schoolreisje en ook nu was de bedoeling een meerdaags reisje, dus hield wel in dat ik in de 2 poulewedstrijden heel goed moest doen wat de meester zei, want verliezen zou inhouden dat we na één dag al naar huis moesten en wie wil dat nou?
Heerlijk weer, een leuk spelletje, gezellige tegenstanders dat alles kan niet lang genoeg duren. We begonnen de ochtend met 9 holes tegen Ronald en Antoinette want het was geen kinderachtige poule. En alle aanwijzingen van vorig jaar had ik geprobeerd te onthouden en weer een jaartje ouder is weer een jaartje wijzer, zegt men, dus vorig jaar verliezend finalist dan is er volgens de meester nog maar één doel over en dat is de finale bereiken en winnen. Nou weet je wel wat je zegt………….dat is 2x 9 holes ’s morgens dan ’s middags 18 holes op de zaterdag en de volgende dag 2x 18 holes als ik wil voldoen aan de eisen van de meester. Gelukkig kan ik niet zo goed rekenen want 72 holes in een weekend wil je toch echt niet…….of wel.
Een groot dilemma maakte zich van mij meester, o nou krijg ik er ook nog een spraakverwarring bij, want dat dilemma hield in ik wilde voldoen aan de eisen van Meester Miedema, ja dat wil ik natuurlijk altijd, maar wil ik dan ook in dat geval 72 holes lopen?? Nou ja mijn gehoorzaamheid won en ik luisterde verder naar wat Meester Miedema mij vroeg, opdroeg of zei, want tussen vragen en opdragen zit ook nog een groot verschil. Hij vroeg het nooit dwingend maar vragen was voor mij een opdracht wist ik nog van vorig jaar. Ik wist ook dat Meester Miedema nooit boos werd als ik iets niet helemaal goed uitvoerde, maar juist daarom wilde ik de opdrachten graag goed volbrengen.
Nu denkt iedereen dat ik daar als zombie mijn schoolreisje volbracht, nee hoor we overlegden samen hoe we het varkentje gingen wassen. Eerst de eerste poulewedstrijd en zo stukje bij beetje, team voor team, hole voor hole, dan blijft het geheel overzichtelijk. En zo begonnen we aan een heerlijk weekend.
We wonnen de poule en moesten dus ’s middags 18 holes tegen een andere poulewinnaar. Hoe leuk is het om tegen een vader en dochter te spelen die zo leuk en opbouwend met elkaar omgaan. Gelukkig konden we hier wat holes afvinken die we niet hoefden te lopen, om zo toch niet aan de 72 holes te komen in dit weekend.
Een deel van de opdracht was gelukt dus morgen aan de bak voor 18 holes tegen Dennis en Roely. Geduchte tegenstanders die zich niet zomaar lieten afserveren. We hebben elkaar beziggehouden tot de laatste putt op hole 18 waar de beslissing viel. Radio Heidemeer heeft alles prachtig de ether in geslingerd (of is dat tegenwoordig geen ether meer) en als je dat dan later terugluistert was het echt wel heel spannend. Nadeel was dat onze volgende tegenstanders al op hole 13 klaar waren en dus een heerlijk middagdutje konden doen voordat ze weer de baan in moesten. Maar we mochten even rustig de tijd nemen, een lekkere tosti nuttigen en toen vertrokken we rond 14.15 uur voor onze finale. Een volgepland weekend had meester Miedema van te voren in zijn eisenpakket gestopt en dat was in elk geval gehaald, dus als we dan toch bezig zijn gaan we er helemaal voor. Niks vermoeid of zo, gewoon lekker de volgende 18, nu tegen Rianne en Ruben.
Hoe mooi is dat te zien op bv hole 3. De afslag van Arjen ligt prachtig voor de opening naar de vlag, ik lig ergens halverwege, iets op links op de fairway, dat was ook mijn opdracht en waar iedereen denkt dat we met de bal van Arjen verder gaan, gaat hij de uitdaging aan. Dat is natuurlijk ook het lot van de Meester, als het uitdagend kan, ga je de uitdaging aan. Dus lekker over alle bomen heen, terwijl je de vlag niet kunt zien staan vanaf die plaats, legt hij hem gewoon op de green en niet één keer, nee dit was ons patroon dus doe je dat gewoon elke keer. Kijk zo’n Meester daar heb je wat aan. De stand golfde wat op en neer om het spannend te houden, maar een klein wapenfeit was toch wel dat we het hele weekend geen enkele keer down hebben gestaan. Uiteindelijk werd de strijd beslist op hole 16.
Wat een heerlijk reisje was dit weer, want zo voelt dit wel en als je dan nu wel de finale wint smaakt dat ook heel zoet. Dank aan onze tegenstanders en de wedstrijdorganisatie, maar heel veel dank aan Meester Miedema, die ik vanaf nu gewoon Arjen mag noemen, dank je wel voor dit wederom heerlijke schoolreisje, want zo voelt het nog steeds.
Ruth Haspers
De redactie heeft Arjen Miedema uiteraard gevraagd of hij nog een toevoeging op dit stukje heeft. Zijn antwoord:
“Het was maar weer een mooi weekendje Heidemeer! Vooraf rekende ik ons tot de kanshebbers, maar zo waren er meer koppels die aanspraak maakten op de titel. We hebben heerlijk spannende potjes matchplay gespeeld en ondertussen ook de nodige lol gehad met z’n allen in de baan. Het is by far het leukste en gezelligste clubkampioenschap van onze club. Ik wil vanaf deze plaats de TC en weco bedanken die dit kampioenschap (met poulesysteem, gevolgd door de welbekende afvalrace) weer fantastisch voor elkaar hadden qua organisatie, inclusief livescoring voor de mensen thuis. Het is mooi te zien dat er zoveel koppels meededen (24!), waarvan een aantal ook nog eens voor moesten spelen! Dat geeft wel aan hoe leuk deelname is aan dit toernooi! De omlijsting door Radio Heidemeer in de personen van onze eigenste golfcommentator Arjan Veenstra en sidekick Carin Hoekstra was wederom hilarisch en bij vlagen Ziggo Sport waardig (ik heb dat natuurlijk allemaal even teruggeluisterd!). Rest me alleen Ruth nog te bedanken: het feit dat zij de bal op elke hole ‘in play’ bracht gaf mij de rust en het vertrouwen elke keer de driver uit de tas te trekken om vervolgens – wellicht tot frustratie van onze tegenstanders – de bal mieters lekker de baan in te slingeren. Ruth: teamwork makes the dream work. Dankjewel!! En natuurlijk gaan we bij leven en welwezen volgend jaar onze titel verdedigen!”