Denkend aan het woord ‘Berendonck’ denkt de schrijver dezes aan een VOC schip dat in de Gouden Eeuw de wereldzeeën bevoer, bemand met ruige mannen met baarden die voor niets of niemand terugdeinzen, bruingebakken door de zon die stevig op de huid brand en noest werken voor het hogere doel. Zo ervoeren de mannen van de Heidemeer de veldtocht richting Wijchen, onder de rook van ‘Havana aan de Waal’, diep verscholen in het Hollandse land, ver verwijderd van it Friese Heitelân. Gevoelsmatig tropische temperaturen, het leek of we ons rond de evenaar bevonden.
Het weer was prima in dit aangenaam ogende oord. Een zonovergoten dag, geen vuiltje aan de lucht. Het rivaliserende team deze dag waren de Gastheeren van de vorige week: de Compagnie uit Veendam. Ook zij waren vanuit hun eigen verre uithoek varend op het digitale kompas op de Berendonck neergestreken en hadden het mes tussen de tanden, klaar om het ons moeilijk te maken. Op voorhand verstrekt instructies van de captain gaven aan dat ‘Bombing Brechtus’ wederom met ondergetekende op pad gestuurd in de ochtend. De overige twee koppels waren ‘The Baldy Bomber’ Robin samen met ‘Iceman’ Schreur en de twee oude zeebonken die de kneepjes van het golfvak meer dan verstaan: “Mister Matchplay” Menno Slaap en Jack “The Frisian Maestro” Marcus.
Er werd er lustig op los geslagen waarbij de teams elkaar niet veel ontliepen qua spelniveau. 2 partijen werden pas op de laatste hole beslist en 1 partij werd met relatief gemak gewonnen. Zodoende konden we aan de lunch beginnen met een 6-0(!) voorsprong: ongekend! Ondergetekende schrok zich trouwens een hoedje toen Bombing Brechtus zich bij hem vervoegde op de 3e hole met de ingefluisterde mededeling: “als jij nou even de bal op de fairway slaat, dan ga ik even mijn driver ‘oefenen’”. Over druk opleggen gesproken! Het is echter allemaal gelukkig goed uitgepakt, alhoewel ondergetekende liever ziet dat Bombing Brechtus zijn wedges gaat oefenen en daardoor niet meer ballen het bos injaagt vanaf 90 meter…
We moesten het deze dag helaas stellen zonder onze onverschrokken kapitein ‘Captain Jack’ (Jacques Meijer) die helaas andere verplichtingen had. Hij werd zo node gemist dat tijdens de lunch via een nieuwerwets stukje zeemansgereedschap ‘Facetime’ contact gezocht werd om bij te kletsen. Het feit dat we ons op onbekend en verafgelegen terrein bevonden zorgde waarschijnlijk voor een gebrekkige verbinding: deze werd helaas plots verbroken… Het enige dat we onze captain (met zijn neus wel heel dicht op het scherm) nog hoorden brullen was: ‘Koers en snelheid zo houden stelletje dekzwabbers!’.
Na de lunch tijd voor de man-tegen-man partijen. Er stak een fris windje op waardoor de omstandigheden moeilijker werden en het laveren werd op sommige holes. Reeds rap werd het krachtsverschil op individueel niveau zichtbaar. De schrijver dezes had de weerkaarten extra bestudeerd van het KNMI en had geconcludeerd: als het een beetje kan: voordat het onweer losbreekt rond de klok van vijf klaar zijn. Want wie het stukje van vorige week gelezen heeft weet: golfen in de regen is niet mijn favoriete bezigheid en de paraplu lag nog steeds niet in den Kofferback. En zo geschiedde gelukkig: voor de onweersbuien uit werd een klinkende overwinning behaald. Bombing Brechtus had hetzelfde gedaan nipt voor de onweersbuien uit, maar op de terugweg naar het clubhuis raakten hij en zijn CompagnieCompaan verdwaald in den uytgestreckten bossen, waardoor ze alsnog kletsnat hun heil in het vooronder vonden. De overige partijen werden ofwel gesquared (eerste winstpunt voor de Iceman!) of gewonnen. Einduitslag: 16-2 in het voordeel van de Heeren van het Heidemeer! Na een gezellig samenzijn (waar de vice-captain probeerde ondergetekende probeerde op te laten draaien voor de speech, omdat hij zelf een -zelfverklaard- splaakgeblek had, wat jammerlijk mislukte…) werd de terugreis aanvaard, terug naar de eigen ‘thuishaven’, alwaar het nog lang onrustig bleef.
We zijn op koers (denken we…) voor het kampioenschap en zullen daar ons uiterste best voor doen om dat binnen te gaan slepen. Volgende week wacht het gastheerschap op de thuishaven waar we enkel toe kunnen kijken, waarna we op de laatste Spieltag misschien Een Eepischen Strydt om het Kampioenschap gaan uitvechten op de Edese.
Om de vergelijking met de zee nu te vervolmaken stelt ondergetekende voor om vanaf nu de volgende hashtag trending te maken, omdat we weten wat ons te doen staat:
#zegeopZEEwolde!
Tot volgende week!
Arjen Miedema