En zo is het alweer september. Hoe groen als gras ‘we’ eind maart begonnen aan de Rabobank Zomercompetitie: het lijkt nog maar zo kort geleden. De dagen moesten nog lengen, we dachten dat de zomer eindeloos zou duren, maar niets is minder waar ‘and nothing lasts forever’… We golfden dat het een lieve lust was, de ranglijst veranderde met de week (net als de conditie van de baan, die op zeker moment behoorlijk uitgedroogd was!), tot uiteindelijk duidelijk werd dat het op de allerlaatste dag van de Rabo Zomercompetitie nog best spannend zou kunnen worden.
Het hele seizoen heb ik bovenin mee kunnen draaien, door constant te mikken op een score van 18 punten, hopende een aantal keer een uitschieter richting de 20 te maken. Dit aanvalsplan bleek wonderwel te werken! Waar anderen qua scores – letterlijk – iets meer op en neer golfden lukte het me verbazingwekkend genoeg vrijwel elke week een goede score binnen te brengen mét af en toe een uitschietertje naar boven. Natuurlijk zaten er een aantal mindere scores bij, maar door vaak mee te doen kon ik deze vaak compenseren. Dit resulteerde een aantal weken voor het einde van de competitie in een (dacht ik…) riante voorsprong op mijn naaste belagers. De laatste wedstrijd zou een formaliteit worden werd me al verteld, maar als ervaren golfer weet ik inmiddels: het is pas gedaan als de laatste putt gemaakt is, you never know!
En mijn vermoeden bleek niet geheel ongegrond: Ronald Loonstra – “Ronaldo” voor intimi – begon beter te spelen en als een echte Duitser leek hij in de laatste serie wedstrijden mij voorbij te gaan streven, door onder andere een (petjeaf hoor..!) magistrale 25-punter te maken 2 wedstrijden voor het einde, waardoor op de laatste dag de achterstand van hem op mij slechts 3 punten bedroeg. Op gepaste afstand konden Daan Kussendrager en Koos Woudstra slechts toekijken hoe wij als kemphanen uit gingen maken wie zich een jaar lang Zomerkampioen mocht gaan noemen, waarbij psychologische spelletjes via Whatsapp niet geschuwd werden ;).
En dus stonden we op de laatste dag tegenover elkaar en keken elkaar eens diep in de ogen, hopend een zwakheid te kunnen ontdekken bij de ander, maar geen van beide gaf enige blijk… Je moet bij golfen in de eerste plaats tegen jezelf spelen, dus concentreerde ik me zo goed en zo kwaad als het ging op mijn eigen spel. Niets menselijks is mij echter vreemd: de spanning deed wat met me. Ik had het gevoel niet helemaal vrijuit te kunnen spelen zoals ik die andere weken wel had gekund. En dus vreesde ik met grote vreze dat Ronaldo alsnog langszij zou komen. Echter bleek tijdens de laatste ronde dat ook hij, ondanks formidabele slagen, er niet in zou slagen om minimaal 20 punten bij elkaar te slaan en zodoende mij voorbij te streven. Koos “the White Tiger” Woudstra speelde deze laatste dag nog een zeer goede ronde, waardoor hij langszij kwam bij Daan Kussendrager en zich nestelde op een verdiende gedeelde derde plek.
Eindscores (over de 12 beste wedstrijden):
- Arjen Miedema (230 punten)
- Ronald Loonstra (227 punten)
- Daan Kussendrager en Koos Woudstra (217 punten)
Zoals het een echte Finale betaamt zijn er nog zeker enkele bijzonder noemenswaardige zaken te melden. Zo fungeerde Arjan Veenstra als razende reporter voor de laatste flight en als een echte Robert Jan “Ongelooflijk” Derksen voorzag hij de mensen thuis via “Omroep Heidemeer” van liveupdates uit de baan via Whatsapp. Zo wist hij te melden dat ene J. Luiten vanwege een polsblessure helaas toch moest ontbreken in deze wedstrijd… De schrijver dezes heeft enkele opnamen weten te bemachtigen en deze hieronder opgenomen, beluister ze!
Daarnaast wachtte er bij binnenkomst van de spelers een overheerlijke hamburger met bijbehorende garnering. Een ieder liet zich deze natuurlijk prima smaken. Dank aan onder andere Anne Zwigt en Mulligan voor deze heerlijke culinaire omlijsting van de avond!
Audio opnames (vooral opname nummer 4 moet de Schrijver Dezes hartelijk om lachen):