Ik bevind me op het moment van schrijven op de achterbank van een andere auto dan m’n eigen. De auto is weliswaar zwart als de mijne, maar het is een Spaanse imitatie VW met een slowaaks kenteken. Hoe raar wil je het hebben! Normaliter zit ik eigenlijk altijd achter het stuur, in total control over het pad dat ik en mijn mederijders berijd. Maar nu, nu zit ik dus op de achterbank. In een vreemde auto en contempleer samen met de andere ingezetenen de dag zoals die zich afgespeeld heeft op de Goyer, terwijl ik omgeven ben door drijfnatte golfspullen en naar petrichor ruikende competitiekleding. Niets is wat het lijkt op dit moment. Dit is dus wat Competitie Chaos is. Want WE – The League of Extraordinary Gentlemen –, acterend in de => 27 holes Hoofdklasse <= hebben ons danig in de nesten gewerkt. Tumult, Chaos en oplopende Degradatiezorgen (het degradatiespook was aanwezig deze dag met een bordje ‘Heerenveen of Havelte?’ om zijn nek) en wij hebben een heul groot ‘Hoe Gaat Dit Aflopen’ vraagteken boven ons aller koppies.
Het leek allemaal zo zonnig op de zaterdag voorafgaande aan de Competisiedag van 7 mei jongstleden. Na een fijn rondje spelen met de captain, zijn eega Camilla (of was het toch Margriet?) en Het Kanon Robin op zaterdagmiddag op onze eigen baan zag ik met de pootjes omhoog de kroning van Koning Karel de Derde op de tv in de herhaling. ‘Hoe mooi zou het zijn’ dacht ik bij mezelf: ‘dat wij, als Frieslands Finest van de Heidemeer morgen op de laatste competisiedag ons wederom konden laten kronen tot handhavers in de Hoofdklasse, voor het zoveelste jaar op rij en daarna door Heerenveen kunnen paraderen met babyblauwe kroontjes op ons hoofd?’. ‘Even’ spelen, ‘even’ winnen van Havelte en then all will be allright and see you next year. Ik begon al na te denken over een van superlatieven doordrenkt laatste stukje om op de website te plempen daags na de overwinning, maarrrr lieve kijkbuiskinderen: we rekenden buiten captain Frenk en zijn Fanatieke Formatie uit Havelte.
Fast forward naar de eerste tee op zondagochtend. Het was licht bewolkt, het zonnetje dreigde door te komen. Een aangenaam briesje streek ons door de haren en een paar spatten regen troffen onze babyblauwe outfit. Op de eerste tee troffen Dennis en ik captain Frank en Taco voor de greensome. Taco droeg een flitsende blauwe korte broek en ik vroeg hem gekscherend: ‘verwacht je hoog water?’. Ik besloot op de eerste hole gelijk heer Dennis zijn bunkerskills opnieuw te testen of deze verbeterd waren na het laatste bunkerschot in de competisie wat ik van hem had gezien op de Edese. Helaas zakte hij ook voor deze bunkertest (de bal kwam uit de bunker, maar daar is alles ook mee gezegd) en dus stonden we ook hier na 1 hole gelijk 1 down. Maar heer Dennis zou heer Dennis niet zijn als hij het niet direct goed wilde maken en mepte prompt op de volgende hole vakkundig de bal op een meter over een afstand van 193 meter. Hoppa! Gewoon weer gelijk en dooorrrr. En zo ging het rondje door tot aan de laatste hole alwaar onze tegenstanders het enige kleine foutje maakten van hun ronde en wij op zijn Duits de partij naar ons toe konden trekken: 1up winst! In de andere partijen ging het ook op en af en zodoende was de stand na de ochtend 3-3. Niks aan de hand mensen, gewoon 3.5 singles winnen en voila! Klus geklaard!
We lieten de lunch ons lekker smaken, maar ik zag donkergrijze wolken in de koppies om me heen. ‘Zet mij maar op 1, ik offer me wel op’ en ‘ik zit er niet lekker in’ en meer van dit soort kreten. Een teken dus dat de heren in kwestie niet zoveel vertrouwen hadden in hun eigen Golfkunsten deze dag. Als captain moet je een beslissing maken en dus honoreerde ik hun verzoek: Jos als eerste de baan in, gevolgd door Robin, dan ik, dan Dennis en als laatste het befaamde en u aller bekende Team Spiekerbroek: Jorrit en Erik de Noorman als slot op de deur laatste. Wellicht had dit tactisch anders gemoeten, maar ik ben pas voor het eerst echt captain, dus hopelijk rekent u het mij aan als een beginnersfout.
In de middag begonnen we allemaal aan onze single onder de drukkende warmte. Als captain probeer je tussen het eigen spelen door je oor te luister te leggen in de baan om te vernemen wat er zoal gebeurt. Wat ik vernam begon me bij de turn (na hole 9) zorgen te baren. Eerste man Jos: 2 down… Tweede man Robin 4 down. Ikzelf stond voor, maar achter mij stond Dennis 2 down, Jorrit stond gelijk en Erik stond ook 1 down. Donkere wolken begonnen zich samen te pakken: ook in mijn hoofd. Want virtueel stonden we achter. En achterstaan aan het einde betekent: verliezen. En verliezen betekent DEGRADASIE. Achter een boom zag ik heimelijk het degradatiespook de naam van Havelte doorstrepen en die van Heerenveen omcirkelen.
Dus toen ik vernam dat Jos verloren had… en Robin óók, besloot ik om een foeferig trucje uit te halen, iets wat de vorige week ook gelukt was. Remember dat ik Tegenstander Taco vroeg of hij hoog water verwachtte? Ineens ging mij een lampje branden en dacht: dat is precies wat we nodig hebben! En terwijl tegenstander Frank druk bezig was met zijn pre shotroutine haalde ik als de wiedeweerga mijn bidmatje uit de tas, spreidde die op de grond, prevelde De Spreuk, rolde mijn bidmatje weer op, stak mijn handen in de zakken en op het moment dat de driver van Frank de bal raakte keek ik weer mee waar zijn bal heen vloog. Frank keek alsof hij iets gemist had en keek mij aan met een blik van ‘wat deed jij daar?’ en ik keek onnozel terug. Ik zei: “goeie bal Frank” en liep nonchalant de tee af, alsof er niets gebeurd was. Ik ga u ‘De Spreuk’ niet mededelen dames en heren, want u zou er zomaar misbruik van kunnen maken als u eens namens uw team een list moet verzinnen. Een incorrecte uitspraak kan desastreuze gevolgen hebben waarbij bijvoorbeeld medespelers uit uw team ineens met visserspetjes en op crocs ten tonele verschijnen op een competisiedag!
Enfin: de spreuk hielp! Donkere wolken verschenen op de buienradar en in de verte rolde de donder. Weldra begon een lichte regen neer te dalen, die overging in een gestage stroom totdat deze een ware onophoudelijke stortregen vormde. Ondertussen had ik mijn potje met de captain van Havelte beëindigd in mijn voordeel en liep ik onder mijn paraplu richting clubhuis. De Golfgoden bestaan dus lieve kijkbuiskinderen! En dus liepen de greens onder water, flitste de bliksem om ons heen en bulderde de donder vlak boven het clubhuis (had ik de spreuk misschien iets te ferm uitgesproken?). Iedereen dacht: dit is natuurlijk zo voorbij, maar ik wist wel beter.
Rond de klok van 17.00 uur kwam het bericht bij monde van captain Fraser van de Goyer: play ended for the day. Dit betekende vervolgens dat er overleg plaatsvond met alle captains van dienst en ik als plaatsvervangend captain af en toe ruggespraak moest houden met captain Bram over wat wij als Heidemeerke zouden willen. Er werd besloten: de partijen die nog in de baan waren zouden over gespeeld moeten worden op een nader te bepalen tijdstip, waarbij deze gewoon weer vanaf hole 1 zouden starten. En dat beste lezers: dat is een mooi uitgangspunt als je in een aantal partijen achterstaat!
U begrijpt: de Competisie is dus nog niet beslist… De komende week zullen de resterende 3 single matches die gestaakt zijn opnieuw gespeeld worden. Wanneer weten we (nog) niet precies, maar The matchplayclock will be reset, iedereen begint weer vanaf hole 1 in zijn eigen pot. Het is aan Dennis, Erik de Noorman en Jorrit (of hun vervangers…) om te zorgen dat het degradatiespook de afslag richting Havelte gaat nemen! We hebben minimaal 2 van de 3 potten nodig omdat we 7-5 achterstaan. Het feit dat we als ‘Da League’ niet voltallig aanwezig zullen zijn doet mij als vice captain een beetje pijn en verdikkeme: mijn bidmatje werkt niet op afstand. The men are on their own en ze zullen flink aan de bak moeten om namens het hele team Handhaving te bewerkstelligen. DUS heren: Het is aan jullie om ons voor degradasie te behoeden. Ik kan hier nog een heel stuk tekst aan motivatie neerpennen om jullie op scherp te zetten voor deze laatste 3 potten, maar jullie weten net als ik wat er op het spel staat en dat jullie best een bal kunnen slaan! Het enige wat ik kwijt wil is: Laat. Het. Zien. en maak ons trots. GODSPEED AND GO GET IT DONE! Be the Heroes For one day!
I, I wish you could swing
Like the Tiger, like the Tiger can swing
You can beat them, forever and ever
Oh you can be Heroes, just for one day!
https://www.youtube.com/watch?v=44FId4BpMx0
Tot volgende week (voor de epische conclusie van onze veldtocht!)
#endannogevendit: Heren van de Goyer: Dank voor de gezellige ontvangst en het heerlijke eten na de wedstrijd. Heren van de Hooge Graven: Veel succes ook met jullie inhaalpot met de Edese en daarnaast natuurlijk hartelijk dank voor de vier kratten bier die afzonderlijk als waren zij een koor vrolijk gezamenlijk klingelden in de achterbak bij elke rimpeling in het wegdek op de weg naar huus afgelopen zondag!