Deel 2 in het feuilleton ‘hoe het Heidemeer Heren 1 27 holes in de => Hoofdklasse <= Competisie vergaat’. U bent als lezer natuurlijk reuze benieuwd hoe de League of Extraordinary Gentlemen zich afgelopen weekend, den zestienden april tweeduizenddrieentwintig vergaan is op Havelte, alwaar de Edese Golfclub de tegenstander was. Op voorhand schatten wij onze kansen goed in. Maar ja, hoe het balletje rolt of vliegt in april is natuurlijk immer onvoorspelbaar.
En zodoende togen de captain en ik in de Polestar (als captain moet je natuurlijk het duurzame voorbeeld geven gezien het klimaat) en de versgepoetste cluppies achterin naar Havelte. Druk in gesprek zijnde over swingbaan, loft, lie en ander vakjargon dat ons golferts niet vreemd is hobbelden we over de A32. Er was al gewaarschuwd dat we om moesten rijden (de ring H1 van Havelte was gesloten) en door ons kletskouserige gejeuzel in de auto nam de captain dit wel erg letterlijk. Het resultaat: een stukkie omrijden en het ‘weg van de snelweg’ gevoel op zondagochtend. Zo sereen de competisiedag beginnen, das toch heerlijk! Bij aankomst op Havelte was het gedaan met de sereniteit daar er flink wat damesteams (onder andere ook ons eerste damesteam) aanwezig waren.
Na de broodnodige koffie en ingeslagen te hebben begaven wij ons naar de eerste tee. De strijders van dienst deze dag: Joscha, Robin, Arjen, Bram en natuuuurrrrlijk Team Spijkerbroek: Erik en Jorrit. Ondergetekende vormde met de Captain het tweede duo en hadden een valse start op de eerste hole. Hoewel de drive van de Captain goed was mepte ik vakkundig de tweede bal buiten de baan (an oops, an ouch and a ‘why did I do that’) en daarmee stonden we eigenlijk gelijk na 1 hole al 1 down daar de tegenstander een routineuze par maakte. Ik ga gelijk maar naar het eindresultaat, want vanuit ons perspectief was het niet best. We verloren onze pot. De scherpte ontbrak volledig. De andere heren verging het beter, maar het was bij de lunch weer business as usual: 4 – 2 achter.
Dat betekent dat er in de middag weer hard gewerkt moest worden. Gezien de speelsterkte van de tegenstander dachten wij de ommekeer te kunnen maken. Ik mocht me vastbijten in een zeer aardige tegenstander met een handicap van 0.8. Nou beste lezers: ik dacht dat ik een bal kon slaan, maar heb zelden een golfer een golfbaan zo chirurgisch (de beste man was orthopeed bleek onderweg, dus ja: dan ist logisch natuulk…) zien ontleden en mij daarmee een verliespot om de oren te draaien: 5&4 verloren, terwijl ik niet onaardig stond te ballen!
De overige heren verging het best aardig: Joscha kon na de tweede hole al de felicitaties in ontvangst nemen daar de tegenstander last van zijn ribben had. Een meevaller in ons voordeel dus en zomaar een virtuele tussenstand van 4-4! Team Spijkerbroek speelde verdienstelijke partijen waarbij heer Jorrit sportieve revanche nam voor het debacle twee weken geleden en zijn partij won. Daar hij zijn swing weer gevonden had wilde de Captain dit vereeuwigen op film. Juist op dat moment was er even een glitch in de swing en het resultaat ziet u hieronder. Ik waarschuw u alvast voor het taalgebruik…
Al met al bleek nadat de meeste mannen klaar waren dat het af zou hangen van heer Robin of wij deze pot zouden winnen. Berichten uit de baan gaven ons hoop op een Overwinning: hij stond voor met nog een aantal holes te spelen en dus kruisten wij onze vingers en hoopten dat hij deze pot voor Volk en Heidemeer zou winnen. Op de laatste holes zagen wij een spannend gevecht ontstaan daar de tegenstander zeer taai was. En dus kwam het – net als op Zeewolde vorig jaar – aan op de laatste hole. Een goede verre afslag van Robin deed hem pardoes achter de bomen belanden. Daarna volgde een zeer mooie slag onder de bomen door richting de green. Maar de bal had net wat teveel vaart en dus belandde zijn bal nét in de rand van die lullig kleine waterhindernis naast de green. Wat volgde was een machtige chip uit de hindernis en een gedecideerde putt voor par. De tegenstander van Robin maakte echter net als hem een par en dus… 9-9 als eindstand op het bord.
Maarrr lieve kijkbuiskinderen, de weg omhoog in de Hoofdklasse is gevonden door de verliespot van voor de Paasdagen op te volgen met dit gelijkspelletje! Als je dit in een grafiek zet zie je een stijgende lijn. En daar putten wij hoop uit dames en heren. Het Kampioenschap zal er waarschijnlijk dit jaar niet inzitten (tenzij er natuurlijk heule rare dingen gebeuren in de andere potten), dus verwacht geen Tumultueuze Eindpot om het Kampioenschap, maar we zijn onderweg. Heuvelop, in een licht stijgende lijn en daarom dit fijne stukkie oldskool muziek om af te sluiten. Tot volgende week!
Be running up that road…
Be running up that hill…
With no problems!