En daar zijn ‘we’ weerrrr. De pandemie (wat vroeger gewoon een Frans woord was voor een overheerlijk deeggerecht uit de Oriënt) verdwijnt in de achteruitkijkspiegel, de vogeltjes fluiten, lammetjes in de wei en wij, ja wij mochten na een valse gastheerstart op zondag 3 april eindeluk beginnen aan de competitie. Alle heren hadden er enorm zin in, heer Schreur had zelfs voor deze officiële gelegenheid een lange broek aangetrokken. Jawel beste lezer: net als vele anderen onder u verheugden wij ons op de eerste competitiewedstrijd.
De week in aanloop naar de wedstrijd keken we ietwat bezorgd naar de lucht: regen, hagel en wat april nog meer op ons neer kon laten dalen kwam uit de hemel. We zijn dan wel het eerste team, maar spelen in de regen vindt niemand van ons optimaal. We willen per slot van rekening ook potjandosie een kleurtje op de toet krijgen (en heer Schreur natuurlijk op zijn winterse melkflesbenen). Maar Peter Kuipers Munneke gaf op zijn weerkaarten het golfweer voor zondag 10 april een dikke vette 7.5 en bij het openen van de gordijnen zagen wij allen tevreden dat het goed was: een fris windje, maar vooral ook zonneschijn.
Slagorde van dienst bestond deze dag uit nestor Bram van der Werf, Arjen Miedema, Daan Wedema, Robin Otter, Dennis Schreur en zijn trouwe compagnon Joscha Oenema. Plaats van handeling: GC de Hooge Graven te Ommen. We (voorop rijdende stuurman Bram bedoel ik daarmee) dachten slim te zijn over Nieuwleusen te rijden, maar helaas stonden we ineens bij een wegversperring. U weet: de benzine en diesel is duur tegenwoordig vanwege een fittie in de Donbas, dus bij deze: bedankt Bram voor de extra kilometers :P! Dus door de landerijen en binnendoorweggies onze weg maar vinden. We waren gelukkig mooi op tijd vertrokken, dus we kwamen mooi op tijd aan én hebben in eigen land ‘weg van de snelweg’ een beetje kunnen sightseeën. Waar de competitie al niet goed voor is, vindt u niet?
Fast forward naar de start bij de eerste tee. Tegenstander van dienst vandaag: de Heren van ‘de Berendonck’. De Berendonck is niet een overblijfsel van de VOC zoals de naam doet vermoeden, maar een mooie golfbaan onder de rook van Nijmegen. Ondergetekende speelde met Bram de laatste greensome en dus zagen we onze teamgenoten voor ons vertrekken. We hadden goed getraind meenden we, maar enkel Daan wist de fairway te vinden op de juiste plek. Niemand had in onze voorbereiding vermeld dat er mogelijk ook bomen in de weg konden staan van het openingsteeshot en dus knalden er meerdere teeshots in deze bomen. We spelen trouwens Hoofdklasse, u begrijpt dat omstanders elkaar bedenkelijk aankeken.
Enfin, eindelijk mochten Bram en ik los. We dachten dat we deze partij makkelijk zouden moeten kunnen winnen, maar u weet als lezer net als ik dat greensome’en toch wel een apart spelletje is. En dus het deksel op de neus op hole 1: 1 down. Eentje recht op de kin, maar Bram en ik schoten niet in de paniekmodus. We speelden niet al te goed, maar wisten toch aan het eind een half in de wacht te slepen. Bij terugkomst in het clubhuis bleken Daan en Robin ook een remise gespeeld te hebben en hadden Joscha en Dennis helaas ruimschoots verloren. 4-2 achter bij de lunch, maar niets om ons zorgen om te maken, want singles spelen is meer ons ding.
In de middag bleek het krachtsverschil dan ook wel duidelijk op deze Masters Sunday. Arjen won overtuigend zijn partij als eerste man, evenzo deed rookie Daan. Robin speelde een puike pot, maar verloor helaas. Ook Dennis moest helaas een nederlaag incasseren. Joscha had ergens het licht gezien van de swing, want amai: die won zijn partij met een overtuigende 6&4. Qua tussenstand stond het nu 8-8 en het was dus aan onze nestor, onze Leider, de Captain himself of we zouden winnen of niet. Het duurde echter even voordat hij binnen was, dus bestelden we alvast maar een biertje, en nog een en nog een. Toen Bram aan kwam lopen zagen we aan zijn gezicht dat de buit binnen was en dus wonnen wij onze openingswedstrijd met 10-8!
De Heren van de Berendonck zijn prima gezelschap, zowel op de baan als tijdens de nazit en dus was het gezellig borrelen. Rond de klok van 7 uur werd de terugreis aanvaard. We hebben als team afgesproken indien mogelijk op de Heidemeer nog een afsluitende borrel te halen en dan weer echt huiswaarts te gaan. Alzo geschiedde. Ondergetekende plofte bij thuiskomst op de bank, bestelde een late night pizza, tunede in op Ziggo Sport en zag tevreden hoe elders in de wereld ene Scottie Scheffler een groen jasje aan mocht trekken. Maar weegt dat op tegen de zoete smaak van de overwinning van je eigen team? I think not!
Tot de volgende keer (over 2 weken spelen we op de Berendonck tegen de Koepel, komt dat zien!)!