Zondag 7 april jl. stond alweer de tweede competitiedag op het programma voor de mannen van Heren 1. Deze keer hadden we ons allemaal al een week verheugd op ‘de dag die je wist dat zou komen’, want ‘we’ mochten aantreden op de Hilversumsche tegen titelkandidaat de Goyer. Nu stemde het eerste aspect (de baan) tot grote tevredenheid van alle spelers, daar wij niet altijd de kans krijgen om op een roemruchte baan (waar KLM Opens gespeeld zijn tot 2012) als de Hilversumsche te spelen. Het tweede aspect (de tegenstander) stemde ons minder op ons gemak. We wisten van tevoren: dit wordt een heet dagje Hilversum. De Goyer is op papier een sterkere tegenstander dan de mannen van de Hilversumsche. Onze handicaps zijn een beetje een regenboog. Een beetje van dit en een beetje van dat, maar samen vormen we een heerlijk afwisselend geheel. Hoe anders is dit bij de Goyer. Allemaal steady spelende 4 tot 5 handicappers met 1 uitschieter naar benee van hun absolute kopman met handicap 1.7.
Edoch: we gingen goedgemutst op pad. En met reden! Het zonnetje scheen, we hadden een aangenaam temperatuurtje erbij en dito briesje, kortom: lekker weer om een dagje buiten te spelen op 1 van de allermooiste banen van NL. Bij aankomst schetste ons de verbazing echter dat er nogal wat onderhoud ter plaatse was. Navraag leerde dat er op deze baan infra-technisch nogal wat aangepast werd met als absoluut topstuk het nieuwe clubhuis. Het moet gezegd worden: een prachtig etablissement, maar jammer van de entreedeuren. Een ieder verwachtte hier mooie schuifdeuren als liepen wij zorgeloos de Hema in, maar niets bleek minder waar. Zoals de captain van de Goyer in de speech even aanstipte: Had die laatste paar centen dáár nu maar tegenaan gesmeten, dan was het geheel ‘af’ geweest.
Enfin: gametime om half elf sharp. De birdiebro (Bram van der Werf) en ik golfden er weer lustig op los in de greensome, maar konden helaas niet voorkomen dat we verloren. De tegenstanders waren net wat scherper dan wij en dus waren we na 8 holes klaar. De overige koppels vochten ook voor wat ze waard waren, resulterend in 1 winstpartij voor ons. Net als vorige week dus 4-2 achter met de luntsj.
We wisten dat we dus weer net als de voorgaande week flink aan de bak moesten in de afternoon-sessions. En dat deden we zo goed als we konden. Ondergetekende mocht het opnemen tegen de Heer met handicap 1.7 en vocht voor wat ie waard was. ‘Alles vierkant’ doorkomen op 9 betekende wellicht dat er een stunt in de maak was, temeer omdat de tegenstander zich nogal opwond over het feit dat wij achter de Dames moesten aansluiten waarvan nog een aantal singles van moesten starten. En passant meldde ik hem dat hij volgens de regels natuurlijk op elk moment de partij mocht geven, iets waar hij absoluut wel oren naar had. Hij appte zijn Captain, maar deze deelde hem resoluut een “NEE” mee en dat hij door moest spelen. En dat was maar goed ook, want uiteindelijk won hij. Slechts 2 slechte holes voor mij met een bogey betekende dat ik op de 17e mijn pet voor hem af moest nemen.
De overige heren streden voor wat ze waard waren en ik merkte onderweg dat momentum-gewijs we wellicht toch als eindoverwinnaars uit de bus konden komen. De tegenstanders merkten dit ook en hebben de tweede 9 zich schrap gezet en er een schepje bovenop gedaan. Daardoor verloren we uiteindelijk de pot, maar hebben toch aangegeven dat wij in Heerenveen best een balletje kunnen slaan en niet zomaar een ‘walk in the park’ zijn.
We kunnen met zekerheid stellen dat we de titelkandidaten flink partij hebben gegeven de afgelopen 2 weken en dus nu voldoende scherp en opgewarmd zijn voor de andere wedstrijden. We zijn blij met de gedachte dat Bombing Brechtus (die tevens fungeert als knuffelmascotte) er volgende week bij is op de Heemskerkse. We spelen tegen de West Friese en zullen uiteraard weer ons uiterste best gaan doen om deze keer wél te winnen en zodoende handhaving in de Hoofdklasse te bewerkstelligen!
Tot volgende week!