Dit jaar is het mij ook weer gelukt om speler van het jaar te worden op de Herendag. Vorig jaar heb ik al aangegeven hoeveel je er voor moet doen en laten om zover te komen. Waarschijnlijk zijn alle inspanningen van vorig jaar niet voor niets geweest en is er nog iets blijven hangen om weer dit resultaat te behalen. Of zou er toch nog iets van talent in mij zitten?
Zelf heb ik dat nog niet ontdekt. Soms wordt ik wel eens “steady Henkie” genoemd. Zelf twijfel ik daar sterk aan. Heb het gevoel, dat elke slag met een andere beweging wordt uitgevoerd. Het is teleurstellend, hoe vaak de bal niet lekker wordt geraakt. Natuurlijk ben ik blij dat ik de titel geprolongeerd heb. Dubbel blij als je bedenkt dat aan de top blijven moeilijker is dan aan de top komen! Na mijn eerste titel werd ik direct wat overmoedig. Ik gaf aan, dat ”speler van het jaar” in zo’n zware, slopende competitie wel eens een mooie opstap voor een clubkampioenschap zou kunnen zijn. In de praktijk pakte dat toch heel anders uit. Dit jaar meegedaan aan stroke- en matchplay kampioenschap. Helaas lag ik er beide keren na de kwalificatieronde al uit. Stond ik weer met beide benen op de grond!
Rest mij nog Henk Meibos en Cor Pot te feliciteren met hun 2e en 3e plaats. Chris Franssen gefeliciteerd met de eervolle vermelding van trouwste deelnemer aan de Herendag. Herendag commissie Simon, Jannes en Roelof bedankt voor jullie inzet!
Henk Dijk